اصطلاح خوشه به عنوان يک ايده ي برتر براي بحث در مورد نقش توسعه ي صنعتي در توسعه ي منطقه اي از دهه ي 1990 به بعد و در جهت تقويت توان رقابتي و ابزاري جهت ارتقاي رقابت پذيري مورد توجه قرار گرفته است. محققان توسعه سرزميني معتقدند شکل گيري خوشه هاي صنعتي- منطقه اي، استعداد رقابت پذيري را ارتقا بخشيده و در بهبود مزيت هاي رقابتي و توسعه منطقه اي موثر است. از اين رو دست يابي به مزاياي رقابتي، خوشه هاي صنعتي را به يک نقطه کانوني توجه علمي و سياست گذاري تبديل کرده است. با اين توضيحات هدف اين تحقيق، بررسي و تحليل نقش خوشه هاي صنعتي بر توسعه رقابت پذيري منطقه اي و با اين فرضيه که به نظر مي رسد هر چه شدت روابط در خوشه هاي صنعتي بالاتر رود، رقابت پذيري منطقه اي هم افزايش مي يابد، مي باشد. روش تحقيق، از نوع توصيفي-تحليلي است و از پرسش نامه جهت جمع آوري داده ها استفاده گرديده است که پس از تاييد روايي و پايايي، داده هاي جمع آوري شده توسط نرم افزار هاي spss و lisrel پردازش گرديده. نتايج تحقيق ضمن تاييد ارتباط بين افزايش شدت روابط در خوشه هاي صنعتي با افزايش رقابت پذيري منطقه اي، عوامل موثر بر توسعه و تحريک رقابت پذيري منطقه اي را به ترتيب درجه تأثیر در قالب 4 عامل:1) روابط اجتماعي؛ 2) روابط مکاني جغرافيايي؛3) روابط اقتصادي و 4) روابط نهادي- سازماني شناسايي کرده است.